Bernhard Ardaen,

​

'Dexia is structureel verlieslatend. Als er niets verandert, moet België vanaf 2014 elk jaar 2 miljard neertellen om de restholding drijvende te houden', waarschuwt insider Bernhard Ardaen in een boek over het Dexia-debacle.

​

Bankier Bernhard Ardaen heeft de Dexiasaga jarenlang beleefd vanaf cruciale posities bij de bankverzekeraar. In Tijdbom Dexia geeft hij in een zeer verhalende stijl nieuwe inzichten over de opkomst en het verval van de Belgisch-Franse grootbank. Hij neemt u mee naar de wereld van het snelle geld en de grote risico’s, naar de besloten vergaderingen van de Europese haute finance, naar nachtelijke ministerraden en dramatische raden van bestuur. Hij toont aan hoe vooroordelen, gekruid met een flinke dosis megalomanie, Dexia jarenlang in een roes hebben doen leven. Hoe de toplui jarenlang doof bleven voor elke vorm van kritiek en hun bank deden groeien met het geld van anderen. Tot het kaartenhuisje ineenstuikte.

Tijdbom Dexia probeert lessen te trekken uit het hallucinante Dexiaverhaal. Maar het reikt ook oplossingen aan om de Belgische samenleving te behoeden voor nog meer Dexiaschade. In alle openheid, want elke Belg heeft het recht op het bredere plaatje, nu het bankenprobleem van Dexia een maatschappelijk probleem is geworden.

​

Na al die jaren is er helaas weinig veranderd aan de kern van het Dexiadossier. Ondanks massale overheidssteun. Ter herinnering: tijdens de bankencrisis kreeg Dexia al voor 6,4 miljard euro aan kapitaalinjecties, waarvan 3 miljard euro door Belgische overheden en Belgische aandeelhouders. Enkele jaren later, in 2011, zou de Dexiabom echter definitief barsten. De staat nationaliseerde de bank. Kostprijs? 3,73 miljard euro. Daarbovenop moest de Belgische overheid ook nog een staatswaarborg van 54,45 miljard euro slikken. Dat is een waarborg van 15 procent van het BBP, terwijl van alle Dexiakredieten in België maar 5 procent openstonden, aldus mijn wandelpartner.

​